تشخیص حمله‌ قلبی

اگر شک به حمله‌ی قلبی وجود دارد، باید سریعا به بیمارستان مراجه شود. معمولا بیمار به بخش مراقبت های ویژه قلبی (CCU) یا مستقیمابه بخش کاتتریزاسیون قلبی هدایت خواهد شد تا تشخیص انجام شود و درمان بیماری آغاز شود.

نوار قلب

انجام نوار قلب تست تشخیصی  مهمی در حملات قلبی  است. این ارزیابی  باید در دقایق ابتدایی  مراجعه به بیمارستان انجام شود. نوار قلب فعالیتِ الکتریکی قلب را نشان می دهد.  هر بار که ضربان قلب می‌زند، تکانه‌های الکتریکی ایجاد می شود تا عضله قلب منقض شده و خون را پمپاژ کند.  دستگاه نوار قلب این تکانه های الکتریکی (سیگنال‌ها) را روی کاغذ ثبت می‌کند و به پزشک اجازه می‌دهد نحوه‌ی عملکرد قلب را مورد ارزیابی قرار دهد.  

نوار قلب مهم است زیرا:

• به تایید تشخیص حمله‌ یا سکته  قلبی کمک می‌کند
• قسمتی از قلب که دچار حمله و سکته شده است را نشان می دهد
• به تعیین نوع حمله‌ی قلبی کمک می‌کند. این مساله به تعیین موثرترین درمان کمک می‌کند.

انواع حمله‌ی قلبی

حملات قلبی را می‌توان با اندازه‌گیری بخشی از نوار قلب که به آن قطعه‌ی ST  می‌گویند، مورد ارزیابی قرارداد. قطعه‌ی ST با سطح آسیب واردشده به قلب تناظر دارد.

سندرم حاد کرونری (ACS)

یک حمله‌ی قلبی فرمی از سندرم حاد کرونری است که در آن عروق کرونر به شدت مسدود می‌شوند.

سه نوع (ACS) شامل موارد زیر هستند:

1. انفارکتوس میوکارد با صعود قطعه (STEMI)
2. انفارکتوس میوکارد بدون صعود قطعه (NSTEMI)
3. آنژین ناپایدار

انفارکتوس میوکارد با صعود قطعه

 این نوع انفارکتوس یا سکته قلبی که به اختصار STEMI نامیده می شود، جدی‌‌ترین نوع حمله‌ی قلبی است که در آن تامین خون برای مدت طولاتی متوقف می‌شود. این مساله با بلوکه شدن کامل رگ کرونری اتفاق می‌افتد که می‌تواند آسیب گسترده‌ای به بخش زیادی از قلب وارد کند.

انفارکتوس میوکارد بدون صعود قطعه

این نوع انفارکتوس یا سکته قلبی که به اختصار NSTEMI نامیده می شود،  می‌تواند نوع کم خطرتر سکته قلبی باشد. زیرا تامین خون به قلب ممکن است به شکل جزئی و نه کلی مسدود شده باشد. در نتیجه، بخش کوچکتری از قلب آسیب می‌بیند. اما NSTEMI همچنان یک وضعیت جدی پزشکی تلقی می‌شود. اگر درمان نشود، NSTEMI می‌تواند به آسیب جدی قلبی  بیانجامد.

آنژین ناپایدار

آنژین ناپایدار نوعی دیگر از سندرم حاد کرونری است. اما مانند NSTEMI یک وضعیت اورژانس پزشکی است که می‌تواند به آسیب جدی قلب بیانجامد. در آنژین ناپایدار، تامین خون به قلب به طور جدی محدود می‌شود ولی آسیب دائمی به قلب وارد نمی‌شود و بنابراین ماهیچه‌ی قلب حفظ می‌شود.

تست‌های تشخیصی دیگر

تست‌های دیگری را می‌توان برای ارزیابی وضعیت حمله‌ی قلبی و چک کردنِ عوارض ثانویه‌ی مرتبط انجام داد. اما از آنجایی‌که حملات قلبی وضعیت‌های اورژانس پزشکی هستند، برخی از این تست‌ها معمولا بعد از آغاز شدن مرحله‌ی ابتدایی درمان و تثبیت شدنِ وضعیت سلامتی فرد، انجام می‌شوند.

آزمایش‌های خون

آسیب به قلب به علت  حمله‌ی قلبی می‌تواند باعث نشت  پروتئین‌های مشخصی  به خون شود.. آنزیم‌ها، پروتئین‌های مشخصی هستند که به تنظیم واکنش شیمیایی که در بدن اتفاق می‌افتد، کمک می‌کند. اگر پزشک شما  گمان کنند که شما دچار حمله‌ی قلبی احتمالی شده‌اید، نمونه‌ی خون را می‌گیرند تا آن را برای این پروتئین‌های قلب (که به آن‌ها مارکر های قلبی می‌گویند) آزمایش کنند. شایع‌ترین سنجش پروتئین، تروپونین قلبی است. سطح تروپونین از طریق مجموعه‌ای از آزمایش‌های قلبی که در طی چند روز انجام می‌شود، سنجیده می‌شود. این مسئله اجازه می‌دهد آسیب وارد شده به قلب ارزیابی و واکنش به درمان سنجیده شود.

رادیوگرافی قفس سینه

اگر تشخیص حمله‌ی قلبی قطعی نباشد و دلایل احتمالی دیگر برای سپمتوم وجود داشته باشند، مانند هوای گیرافتاده میان سطوح شش‌ها (پنوموتوراکس)، رادیوگرافی قفسه سینه می‌تواند مفید باشد. رادیوگرافی قفسه‌ی سینه را نیز می‌توان برای چک کردن اینکه آیا عوارض جانبی مانند انباشت مایه درون شش‌ها (اِدِمِ ریه) روی داده است، به کار گرفت.

اکوکاردیوگرام

اکوکاردیوگرام نوعی از اسکن است که از امواج صوتی برای ایجاد تصویری از درون قلب استفاده می‌شود. این می‌تواند برای شناسایی دقیق اینکه کدام بخش‌های قلب آسیب دیده‌ و اینکه این آسیب‎دیدگی چه تأثیری بر عملکرد قلب داشته، مفید باشد.

آنژیوگرافی کرونری 

آنژیوگراقی کرونری می‌تواند تعیین کند که آیا عروق کرونر بلوکه یا باریک شده‌اند و اگر چنین است جای دقیق باریک شدن یا بلوکه‌شدن‌شان کجاست. در این تست، یک لوله باریک (کاتتر) درون عروق قلب در ناحیه کشاله یا باز قرار می‌گیرد. کاتتر به وسیله‌ی اشعه‌ی ایکس درونِ عروق کرونر هدایت شود. یک مایع مخصوص، که به آن ماده حاجب می‌گویند، درون کاتتر تزریق می‌شود. این مایع را می‌توان به وسیله‌ی اشعه‌ی ایکس دید. مشاهده‌ی عبور آن درون قلب می‌تواند به جایابی محلِ مسدود شدن یا باریک شدن قلب کمک کند. این مسئله به دکتر متخصص کمک می‌کند بهترین روش درمان را برای بیمار تعیین کند.